مردم هميشه مذاكره ميكنند.دوستان براي اين گفتگو ميكنند تا در باره ي محل شام خوردن تصميم بگيرند.بچه ها صحبت مي كنند تا تصميم بگيرند كدام برنامه تلويزوني را تماشا كنند.

مسئوولين  كاري،مذاكره مي كنندتا اجناس را بخرند وكالاهايشان را بفروشند.

وكلا مذاكره مي كنند كه تا پيش از رفتن به دادگاه ادعاهاي حقوقي را تنظيم كنند. پليس ها با تروريستها  صحبت مي كنند تا گروگان ها را آزاد كنند.

مذاكره فرآيندي نيست كه تنها  به سياستمداري حرفه اي ،فروشندگان سطح بالا يا وكيل مدافع  تعلق داشته باشد.

كارهايي از اين تيپ كه هر كسي تا حدودي هر روز انجام ميدهد،به نوعي مذاكره محسوب ميشود.

گرچه سرمايه گذاري ها اغلب به اندازه توافق هاي امنيتي  يا پيوندهاي همكاري بزرگ ،پر ماجرا نيستند ،اما همه مذاكره مي كنند.

مذاكره ،بنا به دلايل بي شماري پيش مي آيند:

1-براي موافقت برسر اينكه چگونه  يك دارايي محدود مثل زمين را تقسيم كنيم.ودر آن سهيم شويم.

2-براي ايجاد چيز جديدي كه هيچ يك از طرفين نمي توانست به تنهايي آنرا بوجود بياورد

3-براي حل يك مشكل يا مشاجره  بين گروه ها

اما چرا مردم مذاكره نمي كنند:

1-شايد تشخيص نمي دهند در يك موقعيت مذاكره اي هستند.

2-ممكن است مهارتهاي مذاكره را ياد نگرفته اند.

اين كتاب با فرآيندهاي مذاكره وانواع آن ،تفاوت باچانه زني  وشيوه هاي دستيابي به مذاكره موفق با شما سخن مي گويد.